- دوشنبه 26 اردیبهشت 1401 :: 02:04
بازار سهام کشور ما دقیقا وضعیتی برخلاف بازارهای سهام در کشورهای دیگر با بازارهای سهام باسابقه دارد که در اینجا به برخی ها از آنها می پردازیم.
نبض بورس: وضعیت متفاوت بازار سهام ایران
مطالعه وضعیت بورس تهران مطابق با آنچه که گفته شد نشان میدهد که بازار سهام کشور ما دقیقا وضعیتی برخلاف بازارهای سهام در کشورهای مطرح با بازارهای سهام باسابقه دارد. برخلاف بورس تهران، هنگامی که در کشورهایی نظیر ایالاتمتحده یا بریتانیا خبری از رکود تورمی یا تورم به گوش میرسد بازارها اگرچه ممکن است اندکی افزایش قیمت را بر برخی از نمادها تجربه کنند با این وجود بهسرعت به اخبار تورمی واکنش نشان میدهند و در مسیر افت قیمتها و شاخصها گام برمیدارند. در حالحاضر آنچه که در بیشتر بورسهای آمریکایی، آسیایی و اروپایی رخ میدهد، شاهدی بر این مدعا است. دلیل این امر را میتوان در وضعیت بازار سهام و روند بلندمدت اقتصاد آنها جستوجو کرد. در بسیاری از این کشورها در وهله نخست به دلیل پایینبودن ساختاری نرخ بهره و بالا بودن سود اقتصادی، به سبب آنکه قیمتها همواره به ارزش جایگزینی نزدیک هستند، تکاپو برای رساندن قیمتها به ارزش ذاتی چندان بالا نیست و در وهله دوم نیز انتظارات بازار چندان با تورم همساز نشده است. در این کشورها به سبب آنکه سرمایهگذاران و فعالان اقتصادی سود خود را از سرمایهگذاری در شرکتهای بهرهور و رو به رشد بهدست میآورند هر نوع عامل تورمی که متعاقبا سیاستهای ضدتورمی بانکهای مرکزی را بهدنبال خواهد داشت، در این بازارها بهعنوان عامل منفی در نظر گرفته میشود، چراکه سیاستگذاران پولی بهدنبال تلاش برای مهار تورم همواره نرخ بهره را افزایش داده و به سبب فوریتی که مقابله با افزایش سطح عمومی قیمتها دارد، عموما اقتصاد را درگیر رکودی نسبی میکنند.
در ایران اما چنین چیزی عموما رخ نمیدهد. تجربه سالهای اخیر حکایت از آن دارد که سیاستگذار به دلیل نوع نگاهی که به وظیفه خود در اقتصاد کلان دارد، همواره بر آن است تا با قرارگرفتن در نقش ناجی بازارها و با گردننهادن به خواست عمومی از افزایش قیمت پول یا همان بهره در اقتصاد سر باز زند. این شرایط سبب میشود تا دولت زیر بار افزایش قیمت استقراض نرفته و صرفا سعی کند تا با اتخاذ سیاستهای تسکینی نظیر برداشت از صندوق توسعه ملی برای حمایت از بازارها به نجات قیمتها بپردازد. در این شرایط طبیعی است که بازار آنهم در شرایطی که ریسکهای سیستماتیک نظیر ریسکهای سیاسی و قانونی بالا است، در نبود چشمانداز رشد اقتصادی بهدنبال صید فرصتهای تورمی باشد؛ اتفاقی که در ایران تاکنون افتاده است.