امروز به لحاظ ارزی با سال‌های گذشته متفاوت است، حرف من از جنس ذخایر و کانال‌های ارزی نیست. سال‌های پیش این قید جدی بود که عامه مردم در مقابل افزایش نرخ ارز مقاومت دارند و سرمایه اجتماعی دولت نیز با افزایش نرخ ارز کاهش می‌یابد، بنابراین همواره نرخ ارز در ایران در همه دولت‌ها سرکوب شده است، اما امروز با سهامدار شدن بیش از ۵۰ میلیون ایرانی (پس از سهام عدالت) بسیاری با هر مقدار سرمایه از برندگان افزایش نرخ ارز هستند، به این دلیل که ادامه رشد بورس به نرخ ارز وابسته است.
این فضای جدیدی برای سیاست‌گذاری صحیح ارزی است و می‌تواند مکانیسم تصمیم‌گیری ارزی در کشور را اساساً تغییر دهد.
واقعی بودن نرخ ارز (افزایش متناسب با تورم یا رشد نقدینگی) همیشه مخالفان جدی داشته است، خصوصاً که منافع واردکنندگان بزرگ در میان است و این منافع در ۵۰ سال گذشته تولید ایرانی را تقریباً نابود کرده است.
سرکوب ارزی باعث ارزان شدن واردات و از بین رفتن قدرت رقابت تولیدکننده در بازار داخلی می‌شود و راز تأسف بار نابودی شرکت‌های ارج، آزمایش، پارس، کفش ملی، بلا ، نساجی ایران، چرم ایران و کلیه صنایع غیر رانتی ایران همین امر می‌باشد.
سیکل معیوب تورم داخلی باعث گران شدن تولید داخلی می‌شود ولی تولیدکننده چینی که تورم کم دارد با سرکوب ارزی عملاً از ما کمک می‌گیرد تا تولید داخلی ما را نابود کند.
بارها در این مورد من و بسیاری از دوستان نوشته‌ایم اما گوش شنوایی پیدا نمی‌شد و این روزها برای اولین بار در سال‌های متمادی می‌بینم که آدم‌های معمولی می‌پرسند چرا نرخ ارز را بالا نمی‌برند؟! این اتفاق بسیار مهم است و امیدوارم سیاست‌گذار ارزی کشور نیز به این تغییر فضا توجه کند.
کارشناس اقتصادی
