در این مقاله راهبران فردا قصد داریم تا علاوه بر معرفی متاورس، تجربه استفاده از متاورس را با شما به اشتراک بگذاریم؛ پس تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

متاورس چیست؟

در یک سطح فلسفی متاورس بر اساس آنچه زاکربرگ و دیگران آن را تعریف کرده اند، metaverse راهی است تا زندگی مجازی‌مان را به طور یک پارچه‌تر با زندگی واقعی‌مان ادغام کنیم.

زاکربرگ در یک سخنرانی دربارۀ متاورس گفت:

«واقعاً دیگر مهم نیست که چقدر از هم فاصله داریم. با متاورس انگار همیشه درست در کنار هم هستیم. می‌توانیم خود را به شیوه‌های  لذت بخش و کاملاً همه جانبه و قابل لمس ابراز کنیم.

ایدۀ متاورس این است که یک اینترنت فراگیر‌تر ایجاد کند تا در آن با استفاده از فناوری‌هایی مانند: «AR» و «VR» زمان خود را صرف درگیر شدن در فضا و بعد فیزیکی نکنیم و تجربیات مجازی را جایگزین دنیای فیزیکی کنیم.»

این اصطلاح را برای اولین بار در سال 1992  «نیل استفنسون» (neal stephenson) در رمان علمی تخیلی خود با عنوان سقوط برف ابدا کرد«(snow crash)».اما حالا زاکربرگ و مدیران فناوری جهان می خواهند آن داستان علمی تخیلی را به واقعیت تبدیل کنند.

«متیو بال» (Matthew Ball)سرمایه‌ گذار حوزۀ تکنولوژی که مجمموعه مقالات تعیین کننده‌ و راهبردی دربارۀ متاورس نوشته است آن را به این شکل توضیح می‌دهد:

«همین حالا اینترنت در درجۀ اول چیزی است که فشار به جلو ایجاد می‌کند. شما با دریافت اطلاعات تحت فشار قرار می‌گیرید. یک ایمیل دریافت می‌کنید، یک ناتیفیکیشن دریافت می‌کنید.

سپس دستان خود را برای دیدن آن بالا می‌آورید. تفاوتش با متاورس این است که متاورس یک موتور تجسم یافته است که شما از قبل درون آن بوده اید نه اینکه تازه به سمت آن بروید».

حقیقت متاورس چیست؟

در عمل این بدان معناست که جهان متاورس ما را از واقعیت های فیزیکمان جدا می‌کند. از دفتر، اتاق نشیمن، فضای باز و … . در عوض به هدست خود وصل می‌شویم و یا در محیط دیگری غوطه‌ور می‌شویم.

بسته به اینکه نگاه ما چطور باشد، متاورس می‌تواند به معنای بهبود زندگی ما باشد. محیط اطراف یا ظاهر فیزیکیتان را می‌توانید به صورت مجازی تغییر دهید. یا می‌توانید آن را به عنوان یک مفهوم دیستوپیائی ببینید.

متاورس برای آن دسته از افراد است که از شرایط تلخ دنیای واقعی می‌گریزند. این همان چیزی است که در اسنوکرش تصور می‌شود. با این حال هرگونه گفت و گو دربارۀ متاورس فرضی است.

فیس بوک اولین شرکتی است که به شما می‌گوید متاورس هنوز در مراحل اولیه خود قرار دارد.

زاکربرگ خودش گفته است که متاورس هنوز به طور کامل وجود ندارد و ما فعلاً داریم قطعات و لوازم آن را می‌سازیم . مانند هدست هایی برای متاورس .

تجربه ورود به متاورس

تیم راهبران فردا عینکی از شرکت فیس بوک را تهیه کرد و برای اولین بار توانستیم دنیای متاورس را حس کردیم. اگر اولین باری باشد که این دنیا را تجربه کنید، ابتدا حس بسیار خوبی به شما دست می‌دهد.

گرافیک متاورس، از آخرین باری که از هدست واقعیت مجازی در چند سال پیش استفاده کردم، راه درازی را پیموده است. همین سبب شد تا تجربه متفاوتی داشته باشیم.

اما هنوز این دنیا ابتدای متاورس است و کاربردی جز سرگرمی ندارد. البته سرگرمی کوتاه مدت.

قبل از اینکه عینک واقعیت مجازی را بگذارید ابتدا وسایل اتاق خود را خالی کنید تا چیزی جلوی دست و پای شما را نگیرد. وقتی عینک را می‌گذارید یکی از مهم ترین کارها تنظیم آواتار دیجیتالی خودتان است.

فیس بوک گزینه‌هایی را به شما نشان می‌دهد تا آوتار خود را با توجه به ظاهر دلخواه، شخصی سازی کنید. بعد از بیست دقیقه برای درست کردن آوتار به یک آوتار کارتونی شبیه به خودم اکتفا کردم.

در شکل فعلی گزینه‌های ما برای انجام کارهایی در متاورس، محدود به فعالیت‌هایی مانند بازی کردن، تماشای ویدیوهای واقعیت مجازی و شرکت در جلسات بود.

بعد از چند بازی ویدیوهای یوتویوب را به صورت سه بعدی تماشا کردم.

سپس با استفاده از نرم افزار جلسه واقعیت مجازی متا یعنی اتاق کار هوریزون «Horizon Workrooms» یک جلسه کاری ساختگی ترتیب دادم تا به من نگاهی کلی دربارۀ چگونه آینده کاری در دنیای مجازی فیس بوک بدهد.

همانطور که با آوتار کارتونی خود در جلسه نشسته بودم توانستم کارهایی انجام دهم که در تماس ویدیوئی نمی‌شد انجام داد.

می‌شد سرم را به طرف همسرم بچرخانم و صدای او را بلند تر از زمانی که از او دور می‌شدم بشنویم. می‌توانستم با انگشتانم روی تخته دیوار آن فضا یاد داشت کنم . البته که هنوز دشواری‌هایی هست.

این جلسه مانند جلسات زوم بود. اما اشکلات واضحی وجود داشت و عمدتاً اینکه آوتارهایی بود که پایی نداشت. زیرا هدست نمی تواند حرکت پاهای شما را به درستی تشخیص دهد.

به این ترتیب در نرم افزار اتاق کارهوریزون هیچ پایی وجود نداشت و من به دلیل کارتونی بودن آوتارم نسبت به یک ویدیو و یا یک عکس معمولی کمتر حرفه‌ای به نظر می‌رسیدم.

بعد از اینکه چندساعتی در متاورس گذراندم اشکالات بیشتری از این دنیای جدید نمایان شد. برای اولین بار شروع کردم به عرق کردن و بعد حالت تهوع به من دست داد. سنگینی هدست روی سرم اذیت کننده بود.

شگفتی اولیه‌ای که در ابتدا حس کرده بودم کم کم داشت از بین می‌رفت. تصور اینکه بخواهم برای مدت طولانی در نسخۀ فعلی متاورس فیس بوک باشم سخت است.

همانطور که گفته شد فناوری به سرعت پیشرفت می‌کند و آن روز که تمام این مشکلات رفع شود و در دسترس عموم مردم جهان قرار بگیرد، دیر نیست.

برای رفع این مشکلات چالش های فنی گسترده ای برای فیس بوک وجود دارد. البته این شرکت هم برای رفع تمام این چالش‌ها سرمایه گذاری کرده است.

برای آشنایی بیشتر با متاورس با وب سایت راهبران فردا در ارتباط باشید.