داکسی سیکلین Doxycycline

این دارو در درمان برونشیت مزمن، عفونت های ناشی از بروسلا، کلامیدیا، میکوپلاسما و ریکتزیا و نیز در درمان آکنه ولگاریس و افوزیون پلورال ناشی از سیروز یا بیماری های بدخیم مصرف می شود. داکسی سیکلین در درمان سیفلیس، التهاب عفونی لگن، التهاب مزمن پروستات و سینوس نیز به کار می رود.

داکسی سیکلین به دو روش وارد سلول باکتری می شود. یکی به روش انتشار و دیگری به روش انتقال فعال در نتیجه٬ غلظت تتراسیکلین در باکتری های حساس در درون سلول بسیار بیشتر از غلظت دارو در محیط خارج سلول است.
پس از ورود داکسی سیکلین به درون سلول باکتری٬ بصورت برگشت پذیر به گیرنده های سلولی روی واحد فرعی 30s ریبوزوم باکتری متصل می شود و مانع از اتصال tRNA به محل پذیرش کمپلکس ریبوزوم mRNA می شود. نتیجه این فرایند وقفه سنتز پروتئین در طیف وسیعی از باکتری ها می باشد.
عدم جذب انتخابی تتراسیکلین ها در پستانداران دلیل اصلی بی اثر بودن این دارو در وقفه پروتئین در انسان است.

100-90 در صد از راه خوراکی جذب می شود و غذا بر جذب دارو تاثیری ندارد. غلظت سرمی دارو 4-2 ساعت پس از مصرف به اوج خود می رسد. پس از جذب، دارو در اغلب بافتها و مایعات بدن منتشر می شود. نیمه عمر دارو 22-12 ساعت است و در صورت عیب کار کلیه تغییر چندانی نخواهد کرد. دفع دارو عمدتاً کلیوی است اما از راه صفرا نیز دفع می شود.

این دارو در کودکان با سن کمتر از 12 سال و ابتلای بیمار به لوپوس اریتماتوز نباید مصرف شود.