فلوسیتوزین Flucytosine

فلوسیتوزین Flucytosine

موارد مصرف فلوسیتوزین

فلوسیتوزین در درمان عفونت های قارچی و مخمری سیستمیک ، همراه با آمفوتریسین یا فلوکونازول در درمان مننژیت کریپتوکوکی، کاندیدیاز شدید و سیستمیک ناشی از کاندیدا آلبیکنس ( اندوکاردیت، پنومونی، سپتی سمی و عفونت های مجاری ادرار ) و همراه با آمفوتریسین در درمان سایر عفونت های طولانی مدت و شدید مصرف می شود.

مکانیسم اثر فلوسیتوزین

فلوستیزین پس از نفوذ در سلول های قارچی ، به فلوئورواوراسیل که یک آنتی متابولیت است، تبدیل می شود و بیوسنتز اسیدهای نوکلئیک و پروتئین ها را مختل می سازد.

فارماکوکینتیک فلوسیتوزین

این دارو به خوبی و به سرعت از مجرای گوارش جذب می شود و پس از جذب به طور گسترده در تمام بدن منتشر می گردد. غلظت سرمی دارو 2-1 ساعت پس از مصرف به اوج خود می رسد. نیمه عمر دارو 6-2/5 ساعت است که در صورت عیب کار کلیه ممکن است به 250-12 ساعت افزایش یابد . دفع فلوسیتوزین عمدتاً کلیوی است.

عوارض جانبی فلوسیتوزین

عوارض گزارش شده ناشی از مصرف این دارو عبارتند از کم خونی، هپاتیت یا یرقان، واکنش های حساسیت مفرط ( شامل بثورات جلدی، قرمزی یا خارش ) ، کاهش گلبول های سفید و پلاکت های خون، اختلال های گوارشی ( شامل درد شکم، اسهال، کاهش اشتها، توهم، افزایش حساسیت پوست به نور و اثرات CNS ( شامل سرگیجه یا منگی، خواب آلودگی و سردرد).