اتروپین Atropine

آتروپین در درمان اسپاسم دریچه پیلور، اسپاسم مجرای گوارشی، همراه با مرفین در درمان اختلالات اسپاسم مجاری صفراوی، در درد کلیه، در درمان قاعدگی دردناک و شب ادراری کودکان، برای کاهش انقباض عضلات روده به هنگام عکسبرداری ، برای کاهش ترشحات بزاق و ترشحات دستگاه تنفسی پیش از بیهوشی ، برای جلوگیری از برادیکاردی و ایست سینوسی و کمی فشار خون ناشی از سوکسینیل کولین، به عنوان پادزهر در درمان مسمومیت با مهار کننده های کولین استراز از جمله سموم ارگانو فسفره‘ همراه با نئوستیگمین یا پیریدوستیگمین در رفع آثار مسدود کننده های عصبی-عضلانی و در بیماری پارکینسون مصرف می شود .

این دارو اثر استیل کولین بر گیرنده های موسکارینی را مهار می کند و بنابر این می تواند روی عضلات صاف، گیرند های پس عقده ای میوکارد، گره سینوسی-دهلیزی و دهلیزی -بطنی، غدد مترشحه برون ریز، حرکت دستگاه گوارش و تنوس میزنای و مثانه تاثیر گذار باشد و به عنوان پادزهر به کار می رود . اثر ضد سرگیجه حقیقی و پارکینسون آتروپین نیز بدلیل همین اثر در مغز می باشد . در مجموع، مقادیر کم اتروپین موجب مهار ترشحات بزاق و برونش و تعریق می شود در حالی که تجمع دارو باعث گشاد شدن مردمکها و افزایش سرعت ضربانات قلب می گردد.

آتروپین به راحتی از دستگاه گوارش جذب می گردد و در کبد متابولیسم آنزیمی می شود این دارو در تمام بدن انتشار می یابد و به راحتی از سد خونی – مغزی عبور می کند . طول مدت اثر ان بسیار کوتاه است و 30-50 در صد دارو از راه کلیه ها دفع می گردد . نیمه عمر حذف آتروپین از بدن 2/5 ساعت می باشد.

این دارو در گلوکوم با زاویه بسته نباید مصرف شود.

از عوارض شایع این دارو می توان از یبوست، خشکی دهان، بینی، گلو یا پوست و اشکال در بلع ،گشاد شدن مردمک ها، دو بینی، برادیکاری و سپس تاکیکاردی و کاهش تعریق نام برد.