آلوئه ورا Aloe Vera

موارد مصرف آلوئه ورا

موارد استفاده آلوئه ورا یا صبر زرد:

ژل آلوئه ورا به علت داشتن خواص ضد میکروبی برای درمان بسیاری از بیماری ها از جمله اگزما،گزیدگی زنبور،عفونت های پوستی،سرمازدگی،سوختگی ،ترمیم جای عمل سزارین ،هموروئید و انواع دیابت مفید است.این گیاه نیز برای درمان آسم، سندرم خستگی مزمن، سوء هاضمه، اختلالات روده ای، اختلالات پوستی، زخم های داخلی و خارجی استفاده می شود. ژل آن به صورت موضعی برای درمان سوختگی های خفیف، آفتاب سوختگی، بریدگی ها، آکنه و التهاب مخاط دهان استفاده می شود (4-2 ).

مکانیسم اثر آلوئه ورا

تحقیقات نشان می دهد استفاده از آلوئه ورا سبب کاهش 72 درصد از قند خون افرادی که مبتلا به افزایش قند خون بودند گردیده است.همچنین تحقیقات دیگری ثابت کرده است که آلوئه در درمان برخی از سرطان ها،گاستریت،بیماری های معده ای،اختلالات و انسداد روده ای،آپاندیس و زخم کبدی مؤثر است .مطالعات اخیر نشان داده است که عصاره آبی-الکلی آلوئه ورا خاصیت ضد قارچی و ضد باکتری دارد و دارای اثر آنتی اکسیدان می باشد .شیره آلوئه ورا درد و التهاب را کاهش می دهد و ژل آن برای التیام سوختگی استفاده می شود. عصاره آلوئه ورا و کربوهیدرات های آن می تواند ماکروفاژها را فعال کند. دو مشتق دی هیدروکومارین 1 و 2 که از گیاه جدا شده اند،خاصیت ایمونومدولاتوری دارند و فعالیت فاگوسیتوزی را افزایش می دهند.

ژل آلوئه ورا حاوی برخی گلیکوپروتئین ها می باشد که از تورم و درد جلوگیری و روند بهبود را تسریع می کند، و حاوی پلی ساکاریدهایی می باشد که رشد و ترمیم پوست را تحریک می نماید.که خاصیت ترمیم کنندگی آن مربوط به ترکیبی به نام گلومانان که غنی از پلی ساکاریدها است، می باشد. گلومانان بر گیرنده های فاکتور رشد فیبروبلاست ها اثر گذاشته و فعالیت و تکثیر این سلول ها را تحریک نموده و موجب افزایش تولید و ترشح کلاژن خواهد شد. ژل آلوئه ورا نه تنها میزان کلاژن را در محل زخم ها افزایش می دهد، بلکه با ایجاد تغییر در ساختار کلاژن، اتصالات عرضی بین این رشته ها را افزایش داده و در نتیجه بهبود زخم را تسریع می کند. همچنین ثابت شده است که بتاسیتوسترول (Beta-Sitosterol) به عنوان یکی از اجزاء آلوئه ورا از طریق افرایش میزان بیان VEGF و رسپتور آن در محل زخم، موجب افزایش آنژیوژنز و ترمیم هر چه بهتر بافت های آسیب دیده می شود. قند مانوز موجود در این گیاه پس از اتصال به گیرنده مربوطه بر سطح ماکروفاژهای پوست، موجب تحریک این سلول ها در جهت تولید سیتوکین ها و پیشبرد برخی از مراحل ترمیم زخم می شود. از سوی دیگر ویتامین C و E موجود در آلوئه ورا با افزایش تولید کلاژن به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی در روند بهبود زخم تأثیر می گذارد. آلوئه ورا ترومبوکسان A2 و B2 و پروستاگلاندین را که موجب انقباض عروق و تجمع پلاکتی می شوند، کاهش می دهد و پرفیوژن پوستی را افزایش و خطر ایسکمی در بافت را کاهش می دهد، همچنین یک کربوکسی پپتیداز برادی کینین که عامل ایجاد کننده درد است را غیرفعال می کند و درد را کاهش می دهد ( 16-6).

فارماکوکینتیک آلوئه ورا

به طور کلی در برگ های گیاه آلوئه ورا ترکیبات شیمیایی شامل آلوئین (Aloin) ، ایزوباربالوئین (Isobarbaloin) ،امودین (Emodin) ،صمغ،رزین ،موادی از مشتقات آنتراکینون (Anthraquinone) مانند کریزوفانیک اسید (Chrysophanic acid)، اورونیک اسید ،انواع قندها،گلیکوزید باربالوئین (Barbaloin) و اسانس می باشد. سایر ترکیبات برگ این گیاه شامل آلوئه امودین (Aloe-emodin)، تانن و آلواکتین (Aloectin) است.دو نوع صمغ به نام های لوسیدا (Luccida) و هپاتیکا (Hepatica) نیز از گیاه آلوئه ورا استخراج می شود ( 1،2).

هشدار ها آلوئه ورا

مصرف آلوئه ورا در طول دوران بارداری و شیردهی در بسیاری از موارد منع شده است.در زنان باردار استفاده از آلوئه ورا ممکن است سبب تحریک و انقباض رحم و در نتیجه سقط جنین شود.مصرف لاتکس این گیاه توسط مادران شیرده سبب وارد شدن این ماده از طریق شیر به طفل می گردد و موجب اسهال طفل می شود.مصرف این گیاه در انسداد روده،بیماری های التهابی روده،بیماری های کبدی و کلیوی و بواسیر منع شده است.همچنین مصرف آلوئه ورا به عنوان مسهل در بیمارانی که تحت درمان با داروهای قلبی و کورتون هستند باید با احتیاط و تحت نظر پزشک مصرف شود.استفاده بیش از حد مجاز از این گیاه سبب اسپاسم روده ای و اسهال خونی می شود.زیرا لاتکس آلوئه ورا حاوی ماده شیمیایی آنتراکینون می باشد.مصرف طولانی مدت ژل آلوئه ورا در مصرف با برخی از داروها می تواند تداخل ایجاد نماید.به عنوان مثال استفاده از ژل آلوئه ورا اثرات پایین آورندگی قند خون گلی بن گلامید را به خاطر داشتن اثر ضد خون افزایش می دهد و همچنین اثر ضد التهابی هیدروکورتیزون استات را هنگامی که به عنوان یک حامل استفاده می شود افزایش می دهد.مصرف آلوئه ورا می تواند منجر به افت سطح پتاسیم خون شود،بنابراین در شرایطی که فردی با زمینه قلبی در مصرف این گیاه دارویی زیاده روی کند،ممکن است مشکلاتی مانند آریتمی و اختلال در عملکرد قلب را تجربه کند و اگر این گیاه با داروهای ضد قلبی همزمان مصرف شود،تأثیر درمانی این دارو را خنثی می کند. کاربرد موضعی آلوئه ورا بر روی زخم های جراحی مجاز نیست، زیرا بهبود زخم ها را به تأخیر می اندازد