تفکر به لطف حضور یک ذهن دیگر

نویسنده : سیدسورنا ساداتی | ‌ روزنامه‌نگار موفقیت

حتماً برای شما پیش آمده که ذهن‌تان درگیر موضوعی است؛ درحالی‌که سعی می‌کنید روی آن تمرکز کنید ناگهان سری به گوشی‌تان می‌زنید، بعد در یخچال را باز می‌کنید، کمی شبکه‌های تلویزیونی را بالا و پایین می‌کنید. در نهایت هم موضوع مهم بدون جمع‌بندی رها می‌شود. بیشتر ما درگیر چنین چالشی هستیم که نمی‌توانیم منسجم فکر کنیم و افکاری که ذهن‌مان را درگیر می‌کنند فرار هستند. یکی از راه های تمرکز روی موضوعات گپ و گفت با یک دوست است که مهارت خوبی در شنیدن دارد.

مزیت‌های حضور یک ذهن دیگر

هرچند تفکر در سکوت و تنهایی برای خیلی‌ها مزیت مهمی است؛ اما گاهی حضور یک ذهن دیگر به ما این امکان را می‌دهد که با جسارت بیشتری روی یک موضوع تمرکز کنیم و ابعادش را بشناسیم. حضور یک دوست می‌تواند اداراکات ما را متمرکز کند و در مسیر درستی قرار دهد. به‌شرط آن‌که مهارت گوش دادن را بلد باشد. شنونده خوب برای ما تسلی‌بخش است؛ ذهن‌مان را آرام می‌کند، کمک می‌کند از این شاخه به آن شاخه نپریم و از نگرانی‌های کُلی که جزئیات‌شان مشخص نیست دور شویم و با شفاف کردن افکارمان به چالش اصلی برسیم.

ویژگی‌های شنونده خوب

شنونده خوب قضاوت نمی‌کند؛ صبر و حوصله دارد؛ ژست کارشناسی که باید راه‌حل بدهد به‌خودش نمی‌گیرد؛ با ذهن گوینده هم‌مسیر می‌شود تا با هم به سمت طرح و حل مسئله بروند. اشتیاق به گوش دادن نشان می‌دهد؛ در شنیدن فعال است، سر تکان می‌دهد و زبان بدنش اجازه می‌دهد طرف مقابل بدون نگرانی از قضاوت شدن حرفش را بزند. با جملاتی به گفت‌وگو جهت می‌دهد. به‌طور مثال: «چه جالب، اون لحظه چه حسی داشتی؟»، «عجب، فکر می‌کنی چرا این‌طوری شد؟» یا «می‌فهمم نگرانی، اما فکر نمی‌کنی علت نگرانیت رو باید دقیق‌تر پیدا کنیم؟»

به سمت شفافیت

شنونده خوب می‌داند ذهن دور یک موضوع می‌چرخد اما نمی‌تواند دقیق توصیفش کند، برای همین سعی می‌کند به درک عمیق‌تری از چالش و موضوع نگرانی برسد و در سطح تعابیر و واژه‌ها نماند. شنونده خوب کمک می‌کند گوینده از موضوع اصلی دور نشود. نتیجه‌گیری اخلاقی نمی‌کند و پیش‌بینی‌های گذشته‌اش را مثل یک پُتک روی سر گوینده آوار نمی‌کند که بگوید: «یادته گفتم؟ دیدی درست حدس می‌زدم» و… شنونده خوب برخلاف خود ما دنبال کامل بودن نیست و به ما یادآوری می‌کند که همه ممکن است اشتباه کنند. «دقیقاً منظورت چیه»؟ «چرا فکر می‌کنی اشتباه کردی»؟ و در نهایت دنبال راه‌حل قطعی نیست و حداقل کاری که می‌کند آن است که فرصت تخلیه احساسات منفی را به طرف مقابلش می‌دهد.